Beşiktaş Evde Masaj Hizmetleri – Masör Ece

BeÅŸiktaÅŸ Evde Masaj artık erdem yolunda güvenli adımlarla ilerliyordum. O eski kaprisler, o eski öfkeler, hırçınlıklar geride kalmıştı. EÄŸer uslu durursam, iyilik yaparsam, söz dinlersem, tanrının Fransa’yı kurtaracağını söylemiÅŸlerdi bana. Okulun papazı benimle ilgilenmeye baÅŸladıktan sonrasında, örnek bir kız olup çıktım. Gençten, alabildiÄŸine solgun, alabildiÄŸine ince bir adamdı. Bana dinsel konularda çeÅŸitli sorular soruyor, cevaplarını öğretiyor; günah çıkarmanın ne denli arıtıcı bir ÅŸey bulunduÄŸunu kanıtlıyordu. Ufak kilisede, önüne diz çöküyor; sordurulmuÅŸ olduÄŸu sorulan cevaplıyor, dramatik bir heyecan ve duyguyla kendimi onun dediklerine kaptırıp gidiyordum. Ona neler anlattım, neler söyledim bilemiyorum fakat; daha sonra — kardeÅŸim konu alıyor— bu kadar soylu, bu kadar temiz ruhlu bir çocuk yetiÅŸtirdiÄŸi için kutlamış annemi. Bembeyaz, ışıl ışıl bir ÅŸey olarak düşünüyordum ruhumu; sanki tanrının kendisi gibi, gümüşi bir beyazlık benzer biçimde geliyordu bana ve bu ruha âşık oluyordum. Artık iyilik üstüne iyilik yapıyordum.

Beşiktaş Evde Masaj yaklaşırken, hepimize İsa’nın birer resmini dağıttı. Icra ettiğimız her iyiliğe karşılık, mor mürekkeple çizilmiş İsa’nın resmi üzerine iğneyle bir delik açmamızı söylemiş oldu. Noel günü, bu resimleri, kilisenin bir ucuna yerleştirilecek beşiğin çevresine dizecektik, açmış olduğumız deliklerden pembe pembe ışıklar sızacaktı.

BeÅŸiktaÅŸ Evde Masaj

BeÅŸiktaÅŸ Evde Masaj boyuna yakarış ediyordum; maksimum delik benim resmimde olsun, en çok ışık benim resmimden yayılsın diye. Bu olup bitenler Louise’in huzurunu kaçırıyordu. Fakat bir taraftan annem, bir taraftan öğretmenlerim, doÄŸru yolda olduÄŸumu söylüyorlar, böyle devam etmem için beni destekliyorlardı. “Åžefkat Melekleri” adında bir çocuk kulübüne üye oldum. Bu üyelik, bana kulübe özgü uzun gömleÄŸi giyme hakkını veriyor; bu gömleÄŸe bürünüp Meryem Anamızın yedi acısını düşünüyordum.

Papanın en son buyruÄŸu uyarmanca, komünyonumu özel olarak yerine getirdim ve inzivaya çekildim. Ferisîlerin neden Ä°sa’ya karşı olduklarını bir türlü anlayamıyordum, ama sabahtan akÅŸama, akÅŸamdan sabaha Ä°sa’nın çekmiÅŸ olduÄŸu acılan kendi kendime yeniden yaşıyordum. Beyaz tüllere bürüdüler beni. Yüzüme Ä°rlanda dantellerinden bir peçe geçirdiler, ilk mukaddes ekmeÄŸimi yedim, komünyonumu tamamladım. Ondan sonra, annem haftada üç kez, Notre-Dame-des-Champs’daki âyinlere götürmeye baÅŸladı beni. Sabahın kurÅŸuniliÄŸinde, kilisenin büyük taÅŸlarla döşeli tabanında ayak seslerimizi duymaktan çok hoÅŸlanıyordum. GmeÅŸhurk kokularını burnuma çekerek, mumların isinden gözlerim yaÅŸararak, büyük çarmıhın önüne diz çöker, bir taraftan da evde beni bekleyen koca bir bardak sütlü kahveyi düşlerdim. Bu dinsel beraberliÄŸimiz beni anneme daha da yakınlaÅŸtırdı.

Artık her ÅŸeyden, herkesten önde o geliyordu. Louise’in erkek kardeÅŸlerini askere almışlar; o da tarlada çapada yardım etmek için köyüne ailesinin yanma gitmiÅŸti. Kıvır kıvır saçlı, yapmacıklı, özentili yeni hizmetçi Raymonds’a iÄŸrenerek bakıyor, tiksintiden baÅŸka bir ÅŸey duymuyordum.